Arie heeft rugklachten, zijn robot niet

“Op 30 augustus 2011 ben ik robotmelker geworden. Die datum vergeet ik nooit, ik heb een fotografisch geheugen. De robot betekent alles voor me, ik had anders misschien geen boer meer kunnen zijn. Ik ben namelijk deels arbeidsongeschikt. Als gevolg van een smalle wervelkolom ben ik een paar jaar geleden door mijn rug gegaan. Ik heb een hele tijd boerenhulp gehad, maar de mensen van de arbeidsongeschiktheidsverzekering stelden uiteindelijk voor dat ik meer zou automatiseren. Ik was al wel langer aan het nadenken over een robot, maar dat raakte toen in een stroomversnelling. De melkstal moest ervoor verbouwd worden. Daarom heeft de robot eerst vier weken op de roosters gestaan.”

Arie Korevaar woont in Bleskensgraaf (Z.-H.). Hij houdt 70 melkkoeien. Melken gebeurt sinds vijf jaar met een melkrobot. – Foto: Jan Willem Schouten

Meer tijd voor fysieke controle

“De melkrobot draait hier goed, moet ik zeggen. Oké, de onderhoudskosten zijn hoog, maar hij neemt me veel fysiek werk uit handen, doet het altijd en heeft nooit last van zijn rug. Nee, ik zit nu niet ineens veel meer op kantoor. Dat zou verkeerd zijn. Terwijl de robot melkt, loop ik tussen de koeien. Ik ken ze nu beter dan ooit en heb ze al tochtig gezien nog voor de computer het meldt.

” ’s Nachts wordt de melk opgehaald. Als de chauffeur op de reinigingsknop voor de melktank drukt, stopt de robot met melken. Het werkt nu zo dat als de tank schoon is, hij de robot een seintje geeft. Die begint vervolgens weer te melken. Vroeger moest ik mijn bed uit om zelf dat seintje te geven, maar nu slaapt Arie lekker door.

Veel mensen kankeren wat af over hun melkrobot, dat ze platgebeld worden bijvoorbeeld. Nou, als dat hier gebeurt, is het mijn eigen schuld. Dan ben ik iets vergeten, bijvoorbeeld de emmers te legen of de filters te vervangen. Soms belt hij voor een storing. Vaak kan ik die zelf oplossen. Dan moet ik zijn arm opnieuw kalibreren ofzo, omdat er een koe tegenaan heeft geschopt.”

Praten tegen de robot

“Ik heb het altijd over ‘hij’, een beetje alsof het een mens is. Momenteel heb ik een vaars die de spenen te dicht bij elkaar heeft staan. De robot krijgt haar niet goed aangesloten, dus ga ik ernaast zitten om te helpen. En intussen mopper ik op hem: “Doe niet zo stom, joh.” Of “Doe nou eens normaal!” Maar eigenlijk heb ik niets te klagen. Die robot, ik zou niet meer zonder hem kunnen.”

Klik op de onderstaande afbeelding voor meer artikelen over ‘Boer & Robot’ en de kerstpuzzel.