Boerin Hillie heeft graag de touwtjes in handen

Een groot bord in een perceel aan de weg laat voorbijgangers weten dat ze na 100 meter links terecht kunnen voor verse biologische groenten, zo van het land. Het aanbod is divers en omvat onder meer prei, rode bieten, andijvie, krulsla, spinazie, pastinaak, uien, peen en aardappelen. Afgelopen jaar kamen er ook aardbeien bij, een tak waar vooral Hillie zich op stortte.

Dat ze mee zou werken op het bedrijf, daarover had ze geen twijfel toen ze het samen met haar man overnam van zijn ouders. “We besloten toen dat we het echt samen wilden gaan doen. Vandaar dat we ook samen in maatschap zitten.”

Licht en geluid

De agrarische sector was niet nieuw voor haar, haar ouders teelden voornamelijk bloembollen. “Leuk, maar ik wilde graag iets doen met licht en geluid.” Dat werd een studie elektrotechniek. Later kwam ze er achter dat er een opleiding is voor het monteren en bewerken van video’s. “Ik zei tegen mijn moeder: dát wil ik gaan doen.” Ze schreef zich in, studeerde af en kon al snel aan de slag bij Omroep Flevoland.

Jarenlang was het een baan voor overdag. Twee jaar geleden veranderde de programmering en ging ze verschillende diensten draaien. “Als ik vroege dienst heb, sta ik om half vijf op, omdat we om zes uur beginnen.” Dat betekent dat Stefan de kinderen ’s ochtends naar school moet helpen. “Ik vind het heel moeilijk om dat uit handen te geven. Ik zet zoveel mogelijk alles van te voren klaar en vraag me op mijn werk steeds af of hij en de kinderen niks vergeten. En ja, vaak bel ik ook nog even of alles wel lukt.”

Ze kan erom lachen en weet van zichzelf: “Ik heb nou eenmaal graag de controle.” Dat heeft zo zijn voordelen. Vrij recent had Stefan tot diep in de nacht gewerkt. “Ik had vroege dienst en belde hem om vijf voor acht toch even om te vragen hoe het ging. Met een slaperige stem zei hij: goed dat je belt. Hij had zich verslapen.”

Beweeg over de iconen voor meer informatie.

Baan en bedrijf combineren

Loslaten is dus lastig, maar verder kan ze haar baan en het bedrijf goed combineren. “Eigenlijk gaat het steeds makkelijker. De kinderen worden groter, ze fietsen nu zelf naar school en ik hoef ze dus niet steeds te brengen en te halen. Dat scheelt veel tijd.” Tijd die ze voornamelijk in het bedrijf steekt. ”Nee, niet in de huishouding. Daar heb ik een gruwelijke hekel aan. Sinds deze zomer hebben we een dame die ons een paar uur in de week helpt. Zij doet de basisdingen in huis, terwijl ik op het bedrijf aan het werk ben.”

Er zijn periodes dat ze wel erg lange dagen maakt, maar haar baan bij de omroep opgeven, is wat haar betreft geen optie. “Ik beleef er plezier aan, heb andere verantwoordelijkheden en spreek nog eens andere mensen. Dat vind ik prettig.”

‘Fascinerend proces’

Het mooiste van wonen en werken op een boerderij vindt ze de cyclus van de gewassen. “Je begint met bruine grond, stopt er zaadjes of knollen in en dan wordt alles gaandeweg steeds groener. Tot alles op het eind van het seizoen weer bruin wordt. Een fascinerend proces.”

Het boerenleven kent ook lastige kanten, vindt ze. “Het gaat nooit zoals je hebt gepland. Het weer verandert steeds, of mijn man moet onverwacht even een helpende hand uitsteken bij de buurman. Maar ik laat me niet opjagen, de aardappels worden daar echt niet sneller gaar van.”

Als ze zich al laat opjagen, is dat door zichzelf. “Er wordt me vaak gevraagd ‘kun je even dit …’, of ‘wil je even hier …’. Ik kan moeilijk ‘nee’ zeggen, ik zeg dus altijd ‘ja’. Maar daardoor loopt mijn eigen programma regelmatig in de soep. Dat is ook mijn eigen schuld. Ik plan altijd veel te veel in te weinig tijd.”

Ontspannen in de kas

Even rustig iets voor zichzelf doen, schiet er dan ook vaak bij in. Maar ze heeft een truc. Die doet ze met een grote grijns uit de doeken: “We hebben een kas waar het ’s zomers 40 graden in wordt. Als ik even wil ontspannen, ga ik daar zitten. Daar komt niemand me storen, want ze vinden het er veel te heet. En als ik daar dan even heb gezeten, nou, dan kan ik weer verder.”