Delphy: bietenteelt beter met raskennis over bladziekten

Bietentelers vergroten de kans op een hoger saldo en eenvoudiger ziektebestrijding als ze kiezen voor rassen met resistentie tegen bladziekten. Dat concludeert onderzoeks- en adviesbureau Delphy op basis van uitkomsten van de proef met 10 rassen op vernieuwingsbedrijf Op de Es.

Uit het onderzoek rolt Hannibal als meest vitale ras, zowel behandeld als onbehandeld. Tonga is duidelijk tweede en Vulcania KWS en Lisanna KWS strijden om de derde plek. Dit zijn niet per se de rassen die op de rassenlijst uitblinken in financiële opbrengst.

Bladziekteresistentie op rassenlijst krijgen

Het onderzoek fungeert als lobby om de eigenschap bladziekteresistentie op de aanbevelende rassenlijst van suikerbieten te krijgen. “Onderzoekstechnisch is er van alles op aan te merken, maar wij kunnen hiermee laten zien hoe groot de rasverschillen zijn”, stelt Harm de Boer van Delphy. “Telers kunnen die kennis goed gebruiken bij hun rassenkeuze en bij de planning van de gewasbescherming. In het buitenland melden ze ook op de rassenlijst hoe weerbaar ze zijn tegen bladziekten. Dat willen we hier ook.”

Geen voorspellende waarde

Het IRS liet al eerder weten hier geen heil in te zien, omdat deze factor geen voorspellende waarde heeft door inconsistente resultaten. De Boer merkt echter dat telers behoefte hebben aan de informatie.

Delphy tastte de onderzochte bietenrassen fors aan met stemphylium, cercospora en ramularia. De variatie in aantasting tussen onbehandelde bietenrassen was groot, evenals het effect van de fungicidebespuitingen.

Bij rassen met weinig ziektegevoeligheid was de opbrengstderving in een onbehandelde situatie dermate laag, dat ziektebestrijding nauwelijks rendement had. Dat geeft aan dat door rassenkeuze de ziektebestrijding eenvoudiger kan worden en het saldo hoger.

Effect fungiciden op suikeropbrengst

Het effect van fungiciden op de suikeropbrengst gaf gemiddeld een verschil van 750 kilo suiker per hectare. De gemiddelde rolt uit een enorme variatie van 0 kilo bij het weinig ziektegevoelige Hannibal tot 2000 kilo bij een vrij ziektegevoelig ras.