Vergisting geen oplossing voor aardappeloverschot

Oudenaarde – Vergisting van aardappelen kan dit seizoen geen oplossing bieden om het overmatige aanbod in Noordwest-Europa te verkleinen. Prijsherstel op deze manier bewerkstelligen is al helemaal een illusie.

Die conclusie kon dinsdag worden getrokken tijdens de jaarlijkse studiedag van het interprovinciaal Proefcentrum voor de Aardappelteelt PCA na de lezing van Erik Meers van de Universiteit van Gent, faculteit Milieuchemie.

Uit berekeningen van Meers, tevens coördinator van het Belgische platform Biogas-E, blijkt dat de gezamenlijke industriële vergistingsinstallaties in Vlaanderen weliswaar in staat zijn om aardappelen om te zetten in gas en daarmee energie. De capaciteit om deels over te schakelen op alternatieve grondstof blijft echter beperkt tot 500 ton per dag, tenzij er drastische aanpassingen en uitbreidingen komen. Dit kan per jaar slechts 180.000 ton uit de markt nemen. In het noordwesten van de EU is de aardappeloogst ruim 4 miljoen ton meer dan de markt aan kan.

Op zich zijn aardappelen geschikt voor bio-vergisting. 7 ton is voldoende om een persoon een heel jaar lang van stroom te voorzien. De vergistingsbedrijven hebben daarbij wel behoefte aan enige stabiliteit van de aanvoer. Volgens Meers is structureel aardappelen vergisten, bijvoorbeeld voor het wegwerken van afgekeurde partijen en van afval, niet individueel op te lossen. Dit zou coöperatief of in ieder geval in groot verband moeten worden aangepakt.

De aardappel heeft wel voordelen op bijvoorbeeld mest. De opbrengst is vele malen hoger, dus kan deze ‘input’ zelfs geld opbrengen, zeker als de leveranciers afspraken kunnen maken over het afnemen en gebruiken van het digestaat ofwel vergistingsresidu. Dit is goed bruikbaar als meststof. Enkele nadelen: de aardappelen moeten worden verkleind (gevijzeld) voordat ze in de vergister kunnen. Bovendien is er nultolerantie op zand, dus noodzaak van wassen.