Surinaamse rijstteelt in beeld

De voorbereiding voor de nieuwe rijstteelt in Suriname start met de droge grondbewerking. Dit ter bestrijding van onkruiden, om de bodem los te maken en te laten drogen en om organische stof in de bodem te mengen. Vaak wordt dit met een schijveneg gedaan. De werkdiepte ligt tussen de 10 en 25 centimeter. Na de oogst is de bodemstructuur vaak kapot gereden. Foto’s: Adron, tekst: Hilko Bos.

Na de droge grondbewerking volgt het egaliseren van de grond. Soms gebeurt dit met lasergestuurde apparatuur, maar vaak met een balk achter de trekker. Dit is belangrijk voor een egale waterhoogte in het gewas. Na de egalisatie volgt de natte grondbewerking (foto), als zaaibedbereiding. De trekkers worden daarvoor voorzien van stappenwielen.

Veel percelen worden nog met de hand gezaaid. Het zaaizaad wordt voorgekiemd, door het eerst 24 uur in het water te leggen en het dan nog 24 uur te laten liggen buiten het water. Dit geeft het gewas een voorsprong op onkruidzaden.

Grotere bedrijven laten hun rijst vaak met het vliegtuig zaaien, zoals hier gebeurt. Vliegtuigen zijn erg belangrijk in de Surinaamse landbouw: niet alleen voor het zaaien, maar ook voor bemesting en gewasbescherming.

Handmatig bemesten van een rijstperceel. De meeste telers bemesten drie keer per teeltseizoen. Voor bemesten wordt eerst het water afgelaten. Na het bemesten wordt het perceel weer onder water gezet. Telers gebruiken alleen NPK-meststoffen, dierlijke mest wordt niet gebruikt in de rijstteelt.

Handmatige chemische bestrijding van ziekten, plagen en onkruiden. Belangrijke plagen in de rijstteelt zijn onder meer slakken, rupsen en stengelboorders. Een van de belangrijkste onkruiden is rode rijst, maar deze is vanwege de grote gelijkenis met normale rijst niet chemisch te bestrijden.

Chemische onkruidbestrijding met het vliegtuig.

Voor een goede aan- en afvoer van water zijn schone irrigatiekanalen nodig. Die willen in het warme klimaat snel dichtgroeien. Hier wordt een drainkanaal uitgehapt, dat voor de waterafvoer zorgt.

Beeld van een schoon irrigatiekanaal, voor de aanvoer van water.

De padie, zoals de onverwerkte rijst heet, wordt geoogst met een vochtpercentage van 18 à 20 procent.

Het oogsten gebeurt met combines, die voor op ijzeren rupsen staan; anders komen ze niet over het veld. Trekkers en wagens komen het perceel niet op.

Een blik vanuit de cabine op de invoer van de combine.

Vaak wordt de padie langs de weg gelost, op een kleed. Later wordt de padie dan in zakken geschept en op een vrachtwagen geladen.

Een handvol padie. Na verwerking blijft hier de witte rijst van over, die wij eten.

Na de oogst wordt het achtergebleven kaf en stro verbrand, om te voorkomen dat ziekten en plagen in de gewasresten kunnen overleven. Hierna begint de cyclus weer van voren af aan, met de droge grondbewerking.