‘Ctgb toont indien nodig ook risico’s fresia eten’

De onzin die door zelfbenoemde voedingsgoeroes wordt uitgekraamd is af en toe hilarisch, ware het niet dat de maatschappelijke impact groot is. Het Voedingscentrum heeft er een dagtaak aan om tegenwicht te bieden.

Het Ctgb heeft als primaire taak het beoordelen van en besluiten over toelatingen van gewasbeschermingsmiddelen en biociden. Zoals ik in mijn vorige column schreef: dat lijkt saai, maar is het niet. Als overheidsorgaan vinden wij, medewerkers van het Ctgb, het evenzeer onze taak om op een begrijpelijke manier uit te leggen waarom en hoe wij dat doen. Dat was altijd al een uitdaging, maar de afgelopen jaren is dit niet makkelijker geworden.

Vergeleken met het Voedingscentrum valt het op ons terrein nog mee, hoewel ik me realiseer dat niet iedereen dit zo zal ervaren. Dat neemt niet weg dat ook voor ons communicatie over ons werk erg belangrijk is. De burger heeft recht op informatie en het helpt de politiek om tot een afgewogen oordeel te komen.

Bloemist heeft recht op informatie over gewasbeschermingsmiddelen

Het volgende voorbeeld illustreert wat ik bedoel met ‘de burger die recht heeft op informatie’: via via kreeg ik een vraag van een bloemist. Hij vroeg zicht af of hij zich zorgen moest maken over zijn gezondheid, na de berichtgeving over het risico van gewasbeschermingsmiddelen. Ik kan mij goed voorstellen dat, ook als je niet zorgelijk bent aangelegd, je toch even wilt checken of er iets aan de hand is als je de hele dag met bloemen en planten in de weer bent.

Voor iedere toepassing een blootstellingsscenario

Ik heb hem uitgelegd dat we voor iedere toepassing blootstellingsscenario’s hebben die het product van ‘cradle to cradle’ in kaart brengen. Daar hoort dus niet alleen de tuinder bij die de middelen gebruikt, maar ook de mensen die bloemen inpakken, de consument die de bloemen in de vaas zet en dus ook de bloemist. Gelukkig is het in de meeste gevallen mogelijk één deel er uit te lichten, het deel waar de blootstelling het grootst is. Dat deel beschouwen we als ‘worst case’ voor de andere schakels in de keten. Dat maakt ons leven dan ook weer eenvoudiger.

Bij gebruik volgens voorschrift zijn risico’s acceptabel

Mocht er reden voor zijn, dan kunnen we natuurlijk ook voorwaarden stellen aan het gebruik, zoals het voorschrijven van handschoenen om te voorkomen dat de huid in aanraking komt met het middel. Die voorschriften moeten dan wél worden opgevolgd. Gelukkig hebben we in Nederland een licentiesysteem en zijn de gebruikers goed opgeleid en zich bewust van de risico’s. Door deze benadering kunnen we van een toelating zeggen dat, met alle veiligheidsfactoren die ook ingebakken zijn, bij gebruik volgens de voorschriften de risico’s acceptabel zijn.

Ik maak wel één disclaimer: deze benadering gaat er van uit dat mensen geen héle andere dingen doen met bloemen dan ze in een vaas zetten. Dus als de voedingsgoeroe’ s ooit het eten van fresia’s aanraden vanwege het hoge gehalte van antioxidanten dan horen wij dat graag van het Voedingscentrum en dan passen we het scenario dienovereenkomstig aan.