Foto: Jan Willem van Vliet AkkerbouwOpinie

‘Actiegroepen gaan niet te ver’

Is het een misstand wanneer actiegroepen als Greenpeace of Wakker Dier ‘vaker’ worden geciteerd in de media?

Greenpeace en Wakker Dier zijn vanouds de zelfbenoemde helden van het natuurfront, ze hebben het goed voor met dier en milieu. Maar ze gaan daarbij nogal eens over tot onorthodoxe methoden. Ze maken geheime opnamen van dierenmishandeling of kleine behuizing (Wakker Dier) of ze schermen met onderzoeken waaruit blijkt dat iets kankerverwekkend of bijendodend is (Greenpeace).

‘Dieren leven als God in Frankrijk’

Daar komt nog iets bij. De Volkskrant schreef dat journalisten twee keer zo vaak berichten over deze rampverhalen dan over mededelingen van bedrijven. En dat terwijl de bedrijven natuurlijk heel goede dingen te melden hebben op dat vlak. Die stoffen zijn heus niet zo kankerverwekkend, die bijen waren anders ook wel doodgegaan, en dieren worden niet mishandeld, ze leven als God in Frankrijk. Sterker nog, die Franse God is stikjaloers op onze varkens.

Het bericht werd door veel boerenschrijvers blij ontvangen. Zie je nou wel: de media zijn bevooroordeeld, ze willen alleen maar slechte berichten over bedrijven publiceren en als zo’n bedrijf daar dan iets tegenin brengt komt dat niet in de krant. Boeren gaan daar onder gebukt. Ze doen zó hun best om de vuile was binnen te houden en dan brengen Greenpeace en Wakker Dier alles toch naar buiten. De actiegroepen gaan veel te ver, is de conclusie.

‘Actiegroepen gaan helemaal niet te ver’

Ik denk dat ze helemaal niet te ver gaan. De actiegroepen doen precies hetzelfde als die bedrijven, alleen vanuit een ander perspectief. Bij de ontwikkeling van bijvoorbeeld een bestrijdingsmiddel baseren de bedrijven zich op wetenschappelijk onderzoek, soms door henzelf geproduceerd of gefinancierd. Met de nodige lobby’s en tamtam zetten ze dat middel in de markt – ze willen er tenslotte winst mee maken. Hun promotiecampagne is hun ‘publicatie’, in alle media zijn ze aan bod gekomen.

‘Als Roundup afbreekbaar is, waarom zit het dan in urine?’

Actiegroepen maken op hun beurt ook gebruik van wetenschappelijk onderzoek. Ze ontdekken de schaduwzijden van een middel en trekken aan de bel. Ik vind het begrijpelijk en ook wenselijk dat ze hun bevindingen óók willen publiceren en dat ze daarvoor de media opzoeken. Pas dan kunnen we ons een oordeel vormen. Neem nou het middel Roundup, dat zou toch in het milieu afgebroken worden? Hoe kan het dan dat de zuivering daarvan de drinkwatermaatschappijen vele miljoenen per jaar kost? En waarom zit het bij 60% van de Nederlanders in de urine? En die onkruiden zouden toch ook niet resistent worden?

Ook actiegroepen maken gebruik van wetenschappelijk onderzoek. Ze ontdekken de schaduwzijden van een middel en trekken aan de bel. Ik vind het begrijpelijk en ook wenselijk dat ze hun bevindingen óók willen publiceren en dat ze daarvoor de media opzoeken.

Dat soort nieuws mag een journalist best oppikken. En een boer mag zich dat ook best aantrekken. Als die er dan niets mee doet, is dat zijn zaak. Maar zonder die tegenberichten zouden we nog steeds Aldrin en Dieldrin spuiten.

Beheer
WP Admin