‘Let op de wereld dicht bij huis’

Wie denkt dat de wereld ons gaat belonen omdat we haar gaan voeden, heeft het mis.

Boerenvoormannen en -vrouwen voelen zich nogal eens geroepen de Nederlandse boer een voorname taak toe te dichten: de taak de wereld te voeden. Daartoe worden verschillende retorische middelen uit de kast getrokken. Ze zeggen bijvoorbeeld: ‘mensen die intensieve landbouw afwijzen omdat de grutto en de leeuwerik uit Nederland verdwijnen, spelen op de emotie’. Of: ‘als we allemaal biologisch gaan boeren, sterven er 15.000 kinderen per dag van de honger’. Of: ‘Nederland is de tweede agrarische producent ter wereld, die plaats moeten we behouden’. Wij boeren zijn, kortom, uitverkoren voor een grootse taak!

Ook voormensen niet vies van emotie

Dat van die emoties zal wel kloppen, maar zoals uit deze voorbeelden blijkt, zijn die voormensen ook niet vies van emoties. Nu wil ik me daar niet over opwinden, ik vind emotie in een debat eigenlijk helemaal niet zo verkeerd. Maar zodra je zegt dat de opponent emotioneel wordt, ben je eigenlijk door je argumenten heen. Je weigert in ieder geval dieper op de argumenten van de ander in te gaan.

Nu lees ik ook in de krant dat veel boeren op of onder de armoedegrens leven. Dat ze geen financiering kunnen krijgen voor intensivering van het bedrijf. Dat ze er noodgedwongen mee moeten stoppen. De boerenvoormensen noemen als oorzaak de regelgeving.

Stemmingmakerij duwt boeren in spagaat

Ik denk vaak dat de eigenlijke oorzaak ligt in de stemmingmakerij waarmee boeren in een spagaat geduwd worden. Veel hardwerkende boeren voelen het verwijt dat ze de grutto en de leeuwerik aan het uitroeien zijn, aan de andere kant wordt ze het idee opgedrongen dat ze de wereld moeten voeden. Iemand in een spagaat kan geen stap zetten of hij valt.

Laten we de boel eens omdraaien. Let nu eens niet op wat de zogenaamde voormannen of -vrouwen ons te melden hebben over ‘de wereld’. We hebben geen vertrouwenscontract met ‘de wereld’. Als Afrika 1 ton meer graan van een hectare haalt, of als China en Rusland hun eigen varkens opfokken, dan hebben ze ons echt niet meer nodig. En anders zorgen de grote spelers op de wereldmarkt er wel voor dat wij er geen cent wijzer van worden. Iedere individuele boer is een mug op de muur van de wereldeconomie.

Vertrouwensband met wereld dicht bij huis

Let liever op de wereld dicht bij huis. Daar kunnen we wél een vertrouwensband mee opbouwen. Daar hoor ik de spraakmakers niet over. Een eeuwigheid geleden zaten boeren ook in de verdomhoek. Bentazon zat in het drinkwater, overschotten dreven de wereld over, mensen leden honger. Ook toen had je voormannen die niks moesten hebben van extensieve landbouw, ze hoonden alles weg wat naar bio rook. Helaas, alles is hetzelfde, alleen de poppetjes zijn anders. Gun jezelf een andere kijk op ‘de wereld’!