Vergroening moet wel geloofwaardig blijven

De vergroeningseisen in het nieuwe GLB hebben in het eerste jaar dat ze gelden nog geen grote problemen gebracht. Het gros van de akkerbouwers kon goed uit de voeten met de eisen om meerdere gewassen te telen en 5% van hun areaal groen te laten.

Een paar jaar geleden, toen de discussie hierover in volle gang was, waren de telers nog bang dat ze met zware extra eisen geconfronteerd zouden worden. Ze vreesden kostenverhoging, vermindering van het bruikbare areaal en onhandige teeltplannen.

Effectieve lobby

Zo ver is het dus in de praktijk niet gekomen. Vooral dankzij een effectieve lobby in Brussel, die de scherpe kantjes van de voorstellen af wisten te halen. 7 procent ‘ecologisch focusgebied’ werd 5 procent, bijvoorbeeld. Ook bleek het een gouden greep dat je met tijdig inzaaien van een groenbemester al voldoet aan de verplichtingen.

‘Vergroening light’

Wat rest is een ‘vergroening light’. De inspanningen die je moet doen om de vergroeningspremie van €120 per hectare te krijgen, lonen. Vraag is nu hoe blijvend dit is. De akkerbouwsector droomt al van volgende stappen in het nog beter verteerbaar maken van de verplichte vergroening. Natuurlijk is het prima om lessen te trekken uit de praktijkervaring die er nu is. Daar kunnen boer en biodiversiteit allebei wel bij varen.

Geloofwaardig houden

Maar er zit ook een gevaarlijke kant aan. Hoe softer de eisen, hoe meer mensen aan de andere kant zullen concluderen: hoe effectief is die vergroening voor milieu en biodiversiteit? Stelt het wel wat voor? Als dat idee eenmaal in de hoofden zit, krijg je het er niet meer uit. Met andere woorden: houd de vergroening geloofwaardig.