2016: het jaar van de boon

De ene keer zijn de groenbemesters te klein (tja, wat wil je met zo’n ‘nazomer’, het leek meer een vóórherfst dan een nazomer, dus ja de groenbemester is zo’n beetje mislukt, wrijf het er nog maar een keer in), dan weer zijn de machines te zwaar (tja, hoe moet je anders de boel van je land halen? Met 5-tons kippers? Dan weet je zeker dat het niet lukt voor de kerst). En dan wil je de bodem verbeteren door eens lekker diep te ploegen, is het weer niet goed. Ik ben wel klaar met dat jaar van de bodem.

Bonen zijn cool

Ik kijk reikhalzend uit naar het volgende jaar van de Verenigde Naties, het jaar van de boon. Bonen zijn wreed vet, bonen zijn cool. Over dat thema krijgen we ten minste niks naar ons hoofd geslingerd, want wie teelt er nu boon? Dat doen ze in Zeeuws-Vlaanderen en in Zuid-Amerika. Dus eindelijk een thema dat we ons niet persoonlijk hoeven aan te trekken. Je merkt het ook al gelijk aan de voorpublicaties. Dat zijn vooral voedingsdeskundige en culinaire praatjes over diëten en recepten. Geen verhaal voor de boer dat ie ook eens een boon moet telen.

Gelukkig dus. Volgend jaar een neutraal onderwerp. Zoals je ook aan het jaar van de kokosnoot geen buil kunt vallen. Of het jaar van de boomgrens, of de cyclaam.

Foto: ANP

Wie aan de bodem komt, komt aan de boer

Nee, het jaar van de bodem kwam wel erg dichtbij. Wie aan de bodem komt, komt immers aan de boer. Maar kan de boer er persoonlijk wat aan doen? Ik weet niet hoe het jullie vergaan is, maar ik kreeg op de MAS vooral les in een soort apothekertje spelen. De apotheker leert dat die wezens aan de balie mensen zijn maar krijgt vervolgens zes jaar les in chemie en pillendraaien. Net zo stond in ons boek voorin dat de bodem belangrijk is, maar verder ging het over N, P, K, Calcium en Mangaan. Over Maneb, Zineb en Decis.

Bodem niet leren zien als ecosysteem

Het waren bovenstebeste leraren hoor, maar we hebben de bodem niet leren zien als een ecosysteem. Maar als een chemosysteem. In zo’n denkpatroon heb je de bodem ook helemaal niet nodig. In de kassen met substraatteelt doen ze het toch ook zonder bodem? Je rekent uit wat er in de producten aan elementen zit en die strooi je er van te voren bij. En dat noem je dan evenwichtsbemesting. Klaar.

In kassen met substraatteelt kunnen ze ook zonder bodem. Foto: Bert Jansen

Schuldcomplex aanpraten

Bovendien is de bodem ook maar een lastpak, want er wonen allemaal aaltjes en schimmels in. Bij pootgoedboeren hoor je wel eens: hoe schraler de grond, hoe minder rhizoctonia. Dus wat zou je die bodem nu in de watten leggen? Zal ik u eens wat vertellen? Dat wij de bodem nodig hebben is alleen maar een gerucht dat door de Verenigde Naties verspreid is en door het Louis Bolk Instituut is opgepakt om de boeren, bij gebrek aan een kleihumus-complex, een schuldcomplex aan te praten.

Kritisch

U kent mij misschien als iemand die kritisch is op zijn collega’s, maar u heeft net gemerkt dat dat niet zo is. Waar ik wel echt kritisch op ben, is wat ze u en mij vertellen wat we allemaal moeten doen. Ik ben er achtergekomen, door zelf eens wat te doen en vooral te laten, dat je heel goed kunt boeren met de volgende slagzin: ‘Waarom zou je net doen alsof de plant geen verstand van groeien heeft?’

2017 heeft moeilijker thema: kringloop

Ik geef toe, met deze slogan ga ik geen rijk consultantleven tegemoet, maar ik weet zeker dat, als je er eens goed mee aan de slag gaat, je een hele hoop kosten kan besparen. Zo, en nu genoeg over die bodem, over naar het jaar van de kokosnoot, eh, de boon. Maar ik voorspel vast: 2017 wordt weer een moeilijk jaar. Dat wordt het jaar van de kringloop. Misschien tot dan!