Sneeuw in mei

Het voorjaar is volop aan de gang. Lekkere temperaturen. De natuur ontwaakt. Prachtige tijd zullen we maar zeggen. Ook op onze boerderij is er een lentegeboortegolf.

De Racska-ooien hebben weer lammetjes gekregen dit jaar. Dit jaar leek er echter wel een vloek op de lammeren te rusten. Twee van de drie geboren diertjes werden afgestoten door de moeder. Dan kun je twee dingen doen: de natuur haar werk laten doen of ervoor kiezen een lammetje zelf groot te brengen. Wij hebben gekozen voor de tweede oplossing. Een zak melkpoeder en veel arbeid en liefde doen dan al een heleboel. Overdag elke drie uur een fles melk en dan maar hopen dat de lammetjes er doorheen komen. Eentje heeft het gehaald, de ander niet. Glas halfleeg of glas halfvol? Wat mij betreft glas halfvol, want als we niks gedaan hadden was het glas 100 procent leeg geweest. Het lammetje is nu een attractie, het is tam en meldt zich met regelmaat aan de deur. Het blèrt dan dat het ‘tijd voor melk’ is. Ook begint het diertje al gras te vreten, dus binnenkort kan het lammetje een keer terug naar de overige zes schapen.

Frikadellen

Van een enigszins ander kaliber was de geboorte van enkele frikadelletjes. Ja, wist u niet dat er ook frikadellen worden geboren? Onze Visla-hond Frida had zich blijkbaar laten verleiden door een mannelijke soortgenoot. Nou ja, soortgenoot … Het was een hond inderdaad, maar aan de jongen te zien was het geen Visla meer een soort frikadel met een woon- en verblijfplaats hier in de buurt. Leuk spul hoor, maar het staat zo kort op de pootjes!

In volle vaart

Frida is een Visla. Dit soort wordt hier frequent gebruikt als jachthond. Onze Frida is ook fanatiek. Ik neem haar de laatste dagen mee de kersenvelden in bij de controle van de lokkaarten op insecten. Regelmatig schiet ze in volle vaart weg. Een haas of konijn moet dan even flink spurten. Gisteren zag Frida een interessanter dier: een fazant. Nadeel is, althans voor de hond, dat fazanten een beetje kunnen vliegen. Frida deed haar best, maar zo hoog kon ze niet komen (zie filmpje 2).

Sneeuwvlokken

Ondanks dat het volop lente is, word ik geconfronteerd met sneeuw. Het is 10 mei en plaatselijk sneeuwt het. Een nevel van witte vlokjes dwarrelt door de lucht. Aangewakkerd door de harde wind lijkt het harder te gaan sneeuwen. Ik wrijf eens in mijn ogen. Ja, ik ben echt wakker. Maar het is toch 10 mei? Nee, natuurlijk is het geen sneeuw. Een leuk natuurverschijnsel deed zich voor. Het zijn zaden die door de lucht dwarrelen. Enorme witte pluimen worden door de wind meegevoerd. Het is een warme dag, 24 graden, maar er komt een koudefront aan. Dat betekent harde wind. Daardoor komen de pluimen die in de bomen hangen los. Ze maken hun trektocht de wijde wereld in, op zoek naar vochtige grond om te gaan kiemen en hopelijk ooit een boompje te worden. De natuur zit mooi in elkaar.