Beregening in contract

Veranderend weer, potentere rassen en de vraag naar kwaliteit brengen vaste regeninstallaties dichterbij.

Technisch is het geen probleem meer om de vochtvoorziening in de akkerbouw te automatiseren. Sensoren in de bouwvoor geven aan hoe droog het is en of water nodig is, en gekoppeld aan de regenverwachting komt dan zo nodig de vast opgestelde beregeningsinstallatie in beweging. In de Veenkoloniën staan al zeven pivot-installaties bij akkerbouwers – op zijn Engels uitgesproken als pivvet, op zijn Frans als pivoo.

Het voordeel ten opzichte van de beregeningshaspel met kanon is dat er nauwelijks een drempel is hem aan te zetten. Het energieverbruik is door de lage druk maar een derde van die van een haspel. Bovendien, heel belangrijk, vraagt het aanzetten van zo’n pivot niet meer werk dan een druk op de knop, eventueel per smartphone. Dan geef je een mals buitje van een millimeter of tien zodra dat nodig is, en niet pas als het net te laat is een plens van 25 millimeter.

De rentabiliteit van beregening verandert. Net als het klimaat, het wordt vaker extreem droog. De genetische opbrengstpotentie van gewassen neemt toe en daarmee de waterbehoefte. Tel daarbij op dat Nederlandse fritesfabrieken voor de kwaliteitsfrites, waarmee ze zich in de markt willen onderscheiden, uniforme kwaliteitsaardappelen nodig hebben, dan is het een kwestie van wachten op het verschijnen van de eerste pivots buiten de Veenkoloniën. Want ook beregende bieten leveren meer op, en op de tarwe kan een kunstmatig buitje eveneens heilzaam zijn. Om nog maar niet te praten over peen en tulpen.

Voor wat betreft fritesaardappelen is er best wat voor te zeggen dat juist fritesfabrieken, die in de markt het verschil willen maken met kwaliteit, in hun contracten al een premie geven op de mogelijkheid te kunnen beregenen. In analogie met de premie in sommige fritesaardappelcontracten op het hebben van een mechanische koeling, komt het moment dichterbij dat zoiets ook komt voor de perfecte beregening.