Nu de overtonnen nog …

Als er goede argumenten zijn toppartijen uit de marktnotering te houden, gelden die ook voor overtonnen.

Telersbeurs Emmeloord heeft de notering voor fritesaardappelen gesplitst. Er komt er een voor Nederlandse fritesaardappelen van een goede doorsneekwaliteit voor de fritesfabrieken hier en om ons heen. Daarnaast komt er een notering voor partijen van een uitzonderlijke kwaliteit, geschikt voor export, schillerij of anderszins. Dat is van Emmeloord een stap in de goede richting die voor meer transparantie in de markt zorgt.

Wanneer ‘fritesaardappel’ onvoldoende specifiek is gedefinieerd, is ook onduidelijk wat de betekenis van de notering eigenlijk is. Wat moet je met een notering die een zo grote spreiding – uitschieters aan de bovenkant – heeft dat hij in feite als betekenisloos is? Eigenlijk niets. Je kunt wel zeggen dat die uitschieters voor een goede stemming zorgen en zo het algemene prijsniveau wat optrekken, maar dat is onzin. De inkopers van de frites­fabrieken zijn niet gek.

Het zou goed zijn als de beurs in Goes de stap van Emmeloord volgde.

En als er dan goede argumenten zijn voor de tweedeling, dan zijn er die ook voor een driedeling. Maak een afzonderlijke notering voor overaardappelen, overtonnen, meeleveraardappelen of hoe je ze ook noemen wilt. Want hier is net het omgekeerde mee aan de hand. Ze heten wel ‘vrije aardappelen’ en ze worden als zodanig in noteringen meegenomen, maar zijn het eigenlijk niet. Deze knollen blijven in de regel over als contractaardappelen worden opgehaald en worden – opgewarmd als ze zijn – door de akkerbouwer regelmatig voor een klein prijsje meegegeven. Deze restpartijen krijgen in de beursnoteringen hetzelfde gewicht als die van echte vrije aardappelen. Dat drukt ten onrechte de notering.

Het zou de fritesindustrie (Vavi) en de aardappelhandel (NAO) sieren als ze deze splitsing in drieën van de fritesaardappelnotering net zo enthousiast zouden ondersteunen als de tweedeling. Ze hebben al getoond de zuivere argumenten daarvoor te hebben.