Koeienboer ontzorgen

Laat akkerbouwers ook gras en mais telen, dat geeft hen extra ruimte in de ontwikkeling van hun bedrijven.

‘De aardappelteler die bij de melkveehouder om huurland komt, moet echt wel wat meebrengen om tot zaken te komen.’ Dat zei een LTO-voorman enkele maanden geleden toen het ging over beperking van grondontsmetting en de krapte aan schone grond voor aardappelen en bloembollen, tegen de achtergrond van de melkveehouderij die de grond hard nodig heeft om de uitdijende veestapel relatief goedkoop te kunnen blijven voeren.

De man doelde niet direct op de dikte van de portemonnee die de akkerbouwer zou moeten meebrengen, al mag de overredingskracht van een vette huurprijs niet worden onderschat. Nee, het ging om ruilland of anderszins dat de akkerbouwer moet meebrengen om een interessante partner voor de veehouder te zijn.

Behalve ruilland hebben akkerbouwers wellicht nog wat te bieden: teeltkennis. Zij zouden hun kennis van grond, bemesting, gewasbescherming en wat al niet kunnen inzetten om melkveehouders te helpen. Ze kunnen de door gebrek aan tijd en teeltkennis geplaagde melkveehouder als het ware ontzorgen. Daarbij gaat het niet om het overnemen van louter het machinewerk in gras- en maisteelt, maar om het verzorgen van de hele teelt. De koeienboer kan dan doen waar hij goed in is: het perfectioneren van de melkproductie in de stal.

Er zijn zeker situaties waarbij hierdoor de hectareopbrengsten met 10 procent omhoog kunnen, misschien wel meer. Al helemaal, zo valt hier en daar te beluisteren, kunnen flinke slagen worden gemaakt als ook voor mais en gras smart farming wordt ingezet. Het is een nieuwe variant op het fenomeen groeien-zonder-grond-te-kopen. Het kan een tweede tak zijn op een akkerbouwbedrijf, een combinatie van loonwerk en consultancy.

In zo’n setting zouden (poot)aardappeltelers die behoefte hebben aan extra huurland maar geen ruilland hebben, misschien weer wat manoeuvreerruimte voor zichzelf kunnen creëren.